Waanzin en betovering

De waterlelieschilderijen van Claude Monet behoren tot de meest geliefde kunstwerken van de vorige eeuw. Al zijn ze nog zo bekend, slechts weinigen weten dat deze rustgevende afbeeldingen werden geschilderd in een periode vol onrust en droefheid van de kunstenaar.

Vlak na elkaar brak de Eerste Wereldoorlog uit, verloor Monet zijn vrouw en een zoon en begon hij, inmiddels 71 jaar, blind te worden. Tot overmaat van ramp werd zijn reputatie onder vuur genomen door een nieuwe generatie kunstenaars - onder aanvoering van Picasso en Matisse - die openlijk afrekende met de impressionisten. Hoewel Monet vocht tegen zelftwijfel, depressie en ouderdom, schilderde hij op gigantische doeken zijn waterlelies, in de hoop dat dit hem weer energie zou geven.

Met hulp van niet eerder ontdekte brieven, memoires en ander bronmateriaal en door zich te concentreren op de dramatische omstandigheden waaronder Monet de waterlelies schilderde, schetst Ross King een aangrijpend en origineel portret van de nadagen van deze wereldberoemde schilder.