Ik alleen!

Op 28 mei 1940 maakte koning Leopold III een einde aan de strijd tegen de Duitse invallers. Het Belgisch leger capituleerde en de koning zelf liet zich gevangennemen, zeer tegen de zin van zijn ministers. Vier van hen vormden in Londen een regering in ballingschap. Hubert Pierlot, Paul-Henri Spaak en Camille Gutt zijn allemaal bedacht met een biografie.
 
De vierde man, de enige Vlaming, is zo goed als vergeten. Toch was het Albert De Vleeschauwer, zoon van een dorpspostbode uit Nederbrakel, die in de zomer van 1940 in zijn eentje het land in de oorlog hield en het Belgische regime redde, paradoxaal genoeg tegen de wil van koning Leopold in. Als minister van Koloniën opende hij de rijkdommen van Belgisch-Congo voor de Geallieerden. Voor de atoombommen die een eind maakten aan de Tweede Wereldoorlog gebruikten de Amerikanen hoofdzakelijk uranium uit Katanga.
 
De zomer van 1940 was De Vleeschauwers finest season, maar ook de rest van zijn politieke leven is bijzonder boeiend. Het is het traject van een politiek beest, dat zich een weg baande door de katholieke partij. Hij maakte zowat alle grote en dramatische gebeurtenissen in de Belgische politiek tussen 1930 en 1960 van dichtbij mee.
 
Wie De Vleeschauwers sporen volgt stapt in de machinekamer van de Belgische politieke elite, ziet de raderen van de macht aan het werk, gevoed door ideologie, maar even goed door persoonlijke ambitie, rancune en berekening. Het levert een verhaal op dat het midden houdt tussen een politieke kroniek en een schelmenroman.
http://www.houtekiet.com/boeken/p/detail/ik-alleen