Ik weet waar je woont

Ik heb geen woord meer gezegd sinds de herfst van 2006. Het leek me niet meer nodig om nog iets te zeggen, er luistert toch niemand. Geen mens heeft het tot nu toe in de gaten. Zelfs bij de bakker merken ze het niet. Ik koop al 35 jaar hetzelfde. Een bruin 'boerke', gesneden, en in het weekend pistolets. De bakkersvrouw pakt alles al klaar van zodra ik de winkel in loop.

Luc laat al zijn hele leven met zich sollen. Hij heeft een vrouw en twee zonen, maar toch voelt hij zich vaak alleen. Na een helse dag met zijn bullebak van een schoonbroer beslist hij dat het maar eens uit moet zijn. Niet alleen zijn kwelduivels uit het heden krijgen een koekje van eigen deeg, ook al die uit het verleden. Zijn oude vijanden terugvinden is geen probleem, hij heeft hen al die jaren van ver in het oog gehouden. Alleen blijkt het bij het weerzien niet altijd even gemakkelijk om wrokkig te blijven. Vooral niet als er een luisterend oor opduikt.

Ik weet waar je woont is een roman over wrok, maar ook en vooral over hoe liefde eenzaam kan zijn, en tegelijk zo onverzettelijk.