't Is mooi geweest

Hans Hoff was huisarts in Sneek, SCEN-arts in Friesland.


"Ina vertelde over een ernstig zieke man die ze vanwege hevige pijn gesedeerd had. Zijns inziens was adequate pijnstilling beter geweest, maar rustige patiënten hebben Ina's voorkeur". 

Mevrouw Scholten bezoekt het spreekuur van haar huisarts, meerdere malen, altijd met niet geringe klachten. Ook Joost van Bommel, een man die midden in het leven staat, consulteert zijn huisarts. Hij heeft vage bovenbuikklachten. Zijn ziekteproces kent een dramatisch beloop en zijn huisarts en hij komen voor moeilijke beslissingen te staan.

De meeste vormen van levensbeëindiging komen aan de orde - moord en doodslag worden, wegens gebrek aan ervaring, buiten beschouwing gelaten - maar worden niet volledig uitgewerkt, een 'normale' euthanasie wel. De emoties, ook van degene die de euthanasie uitvoert, worden op indringende wijze voor het voetlicht gebracht. De huisarts kan zijn emoties delen in de huisartsengroep, die uit leden bestaat die over 'eigen-aardigheden' blijken te beschikken en met zijn arts-assistente. Zowel de patiënt, Joost van Bommel, als zijn huisarts, proberen, los van elkaar in de Savoie tot ontspanning te komen.