Poppy en Eddie en Manon en Roy Harper

Na het veelgeprezen Poppy en Eddie en het bejubelde Poppy en Eddie en Manon is Poppy en Eddie en Manon en Roy Harper de volgende roman waarin Herman Brusselmans de grenzen van z’n semiautobiografische wereld aftast en verlegt. Hij komt hierbij een groot probleem tegen: een van zijn hoofdpersonages vraagt hem om haar niet meer te gebruiken in zijn boeken. Brusselmans moet derhalve qua literaire techniek tot het uiterste gaan, en dan heb je ook nog Jerry Nüttbaum, de bodyguard, en het tijdschrift Rochel, en de vertalers van het Nederlands naar het Engels: bestaan die allemaal echt of niet? Allicht bestaan ze niet, behalve in de werkelijkheid die Brusselmans bij elkaar fantaseert, mede om zichzelf te redden, want zoals gebruikelijk worstelt hij met duizend demonen, die hem vooral ’s nachts belagen, en die hij te lijf gaat met herinneringen, overpeinzingen, wilskracht, pure onzin, en diepe ernst.
Poppy en Eddie en Manon en Roy Harper is opnieuw een hoogtepunt in het soort romangenre waarbinnen Herman Brusselmans definitief de alleenheerser is.

Herman Brusselmans (1957) publiceerde reeds bijna zeventig romans. Hij wordt zowel verguisd als verafgood. Hij is een zeer belangrijk schrijver.

Over Poppy en Eddie:

‘Een aangrijpende roman.’ de morgen

‘Poppy en Eddie is vaak ongelooflijk mooi en heel ontroerend, en naar het einde toe is het prachtig. Ik kreeg tranen in mijn ogen.’ kathleen cools

‘Een liefdesroman, een waarlijk grootse liefdesroman.’ de limburger ****

‘Nooit eerder liet Herman Brusselmans zo diep in zijn hart kijken.’ de standaard

‘Zijn schrijverschap is een aandoening, een soort gilles de la tourette. Niet de schuimbekkende versie, maar een literaire die zich uit in even zoveel fijne zinnen en goeie vondsten als in beledigingen, platvloers- en krankzinnigheden.’ de volkskrant

Over Poppy en Eddie en Manon:

‘Poppy en Eddie en Manon is tot nader order dé ultieme Brusselmansroman.’ cobra.be ****

‘Een van zijn beste romans ooit.’ het nieuwsblad *****

‘Poppie en Eddie en Manon is van een klasse die in onze taal nauwelijks haar gelijke kent.’ de limburger ****

‘Zonder twijfel een Brusselmans van het betere kaliber.’ de morgen