Een dromomeron met een nekhernia

De dertienjarige Anne heeft autisme. Ze zit op het voortgezet onderwijs en valt daar nogal op door haar manier van praten, doordat ze geen aansluiting heeft bij de groep, niet de juiste kleren draagt en andere interesses heeft dan haar klasgenoten. Als zich de gelegenheid voordoet om in één klap met haar imago af te rekenen en net als de andere meisjes te worden, neemt Anne een besluit. Ze gaat meedoen met De Grote Wedstrijd op school. In het plan dat ze hiervoor opstelt, beschrijft ze onder andere de twee volgende stappen:

1.	Ik wil op de andere meisjes lijken. Dat vergt een nauwkeurige bestudering van hun gedrag en kledingstijl. Ik kan de mooie Elizabeth, die altijd zo lief lacht, observeren. De sportieve Sharon, die sommige jongens met voetballen voorbij speelt. Lieke, die populair is. Of iemand anders? Ik zal dat morgen besluiten, tijdens de ochtendpauze.

2.	Ik leer de teksten en danspasjes van een hip liedje uit mijn hoofd. Een liedje waar iedereen van houdt. De teksten vormen vanzelfsprekend geen probleem, de pasjes daarentegen wel. Een bewegende Anne lijkt namelijk op een dromomeron met een nekhernia.

Een dromomeron met een nekhernia is een aangrijpend boek over heel gewone, maar tegelijkertijd nietsontziende pubers, over een wereld vol onbegrijpelijke codes, en over mogen zijn wie je bent.