De komedianten van de Bastille

Theater is de kunst van de illusie. Een komediant laat het publiek geloven dat hij een God is of een Duivel. Er is geen woord van waar, en toch gelooft u hem, zolang het verhaal duurt. We schrijven 1703. Molière, Frankrijks grote toneelschrijver en acteur  is overleden. Toch vertelt hij voor de laatste keer zijn levensverhaal, als de Man met het IJzeren Masker, en aan de zijde van Dottore, Colombina, Pantalone en Arlecchino, de meest bekende figuren uit de Commedia dell Arte. Toneel, literatuur, een les in Franse toneelgeschiedenis of één grote leugen? Aan het publiek om te oordelen... De scènes die hij samen met zijn Komedianten speelt in de gevangenis van de Bastille zijn nu eens macaber, dan weer komisch of poëtisch. In deze vertelling over de illusie van de geschiedenis en het theater is er maar één zekerheid: die van het onweerstaanbare leesgenot.
 
Patrick Bernauw werpt met zijn historische roman (...) boeiende vragen op. (...) Hij is spitsvondig, erg grappig en scherp in zijn kritiek op het bewind van de Zonnekoning. De dialogen regenen als een verfrissende waterval op je neer. Het boek geeft je de kans te filosoferen over fictie en non-fictie, over de leugen van de werkelijkheid en de echtheid van toneel. (Blikopener)
 
De stijl is uitbundig en geeft goed de sfeer aan van eind 17de eeuw. Daar ligt de kracht van het verhaal: de feilloze en onnadrukkelijke sfeertekening. (Biblion)
 
Hij zet fantasie en werkelijkheid zodanig op zijn kop, dat het onderscheid niet meer te maken is. Een wervelend boek is het gevolg. (MH in Gelders Dagblad en Arnhemse Courant)
 
Natuurlijk is dit Molière, maar het is ook Bernauw. En hoe! Dit is ongelooflijk plezierig, en eigenlijk een script, comme il faut! Toch eerst dit, voor elk hoofdstuk staat een (...) gedicht: schitterend vonden we die, en meer dan de moeite waard om ze over te tikken, en in onze geheime map te bewaren. (...) Het verhaal zelf is illusie, de ene keer geloofwaardig, de andere keer volkomen leugenachtig of fantastisch, de volgende keer louter humor of ironie, of zelfs ronduit sarcastisch. Dit is toneel van de bovenste plank. Uitvoerbaar. (Luk De Waele in De Vrijzinnige Lezer)