De zwaartekracht is ook maar een mening

´Wanneer alle mensen gaan mediteren, stoppen de... oorlogen.´ 
Ik begon te lachen, ´het is wat die freaks van de Natuurwetpartij ook zeiden. Natuurlijk, het is waar, ontegenzeggelijk. Niets tegen in te brengen. Maar wanneer iedereen voortdurend met zijn hoofd tegen een muur bonkt, met waterpistolen schiet, gedichten leest of de polonaise loopt wordt het aantal oorlogsslachtoffers ook snel minder.´
Tussen 2001 en tussen 2007 schreef Harry Zevenbergen samen met Adriaan Bontebal dagelijks een ZevenBal. Tijdens de Tour de France en de grote voetbaltoernooien draaiden ze overuren en schreven ze op het snijpunt van WK en Tour de France 3 columns per dag. 400 columns per jaar en dat maakt dat er zo´n 2800 zijn geschreven. Het teruglezen van al deze stukjes, was voor Harry als het bladeren in de fotoboeken van zijn jeugd. Niet alle foto´s waren even scherp, maar niets is zo mooi als de plank vol overgave misslaan. 
Het lezen opende de deur naar de eerste jaren van dit millennium. De oorlogsjaren, de opkomst van social media en de ondergang van de privacy, de entree van de codes rood, geel, en oranje voor ieder wissewasje, de politieke provocateurs Pim Fortuijn en Geert Wilders, en de traditionele politieke volksmenners die, in de war of niet, hun eeuwenoude machtsspelletjes speelden. Maar minstens zo vaak schreven ze over de alledaagse beslommeringen.
In ´De Zwaartekracht...´ gaat de lezer mee op een reis terug naar de tijd net voor de grote crisis, waar we nog steeds onder zuchten. Of het stoppen van ZevenBal dé oorzaak was van deze crisis, moeten de geschiedschrijvers maar bepalen. 
In deze bundel wordt de ruime selectie ZevenBallen gevolgd door een selectie columns, die Harry Zevenbergen in de afgelopen jaren schreef.