Honingprotocollen

Monika Rinck is de nieuwe koningin van de moderne Duitse poëzie. Het hoogtepunt in haar oeuvre vormen de "Honingprotokolle" (2012), een bundel waarin zij al het buitensporige in de taal, alle dubbele betekenissen naarstig adopteert en voortdurend op zoek gaat naar tegenstellingen. Rincks werk is buitengewoon gelaagd: ze gaat uit van misverstanden en laat betekenissen tegen elkaar inzoemen. Haar regels houden elkaar als het ware voor de gek, maar blijven bijeen als de raten waarin honing wordt verzameld. Binnen haar poëzie vormen romantiek, animisme, de liefde en populaire cultuur het onderwerp.  Achter deze thema's gaan filosofische en linguïstische vraagstukken schuil. De protocollen klinken alsof een stem bevelen uitdeelt. De dichtregels zelf zijn de bijenzwermen. Er zwermt iets van de tijdgeest door deze rijke en aantrekkelijke bundel. 

Monika Rinck (Zweibrücken, 1969) studeerde religiewetenschappen, geschiedenis en Duitse literatuur in Bochum, Berlijn en Yale. Rincks werk wordt tot de top van de hedendaagse Duitse poëzie gerekend. Zij won tal van literaire prijzen, daaronder de Peter-Huchel-Preis. Rinck is ook werkzaam als essayiste en als vertaalster. Zij is lid van de actiegroep 'Das Lemma' en actrice in de fictieve docu-soap "Le Pingpong d'Amour". 

De bundel werd vertaald door Miek Zwamborn, auteur van de romans "Oploper, Vallend Hout" en "De duimsprong". Zij vertaalde de Sez Ner-trilogie van de Zwitserse Arno Camenisch en is redactielid van het literaire tijdschrift "Terras".