Het gelukkige jaar 1940

Hans Münstermann
Het gelukkige jaar 1940

De ouders van Andreas Klein zijn op 10 mei 1940 in het huwelijk getreden. Dat is 
geen goed tijdstip om te trouwen, vooral niet omdat zijn moeder een Nederlandse is 
en zijn vader een Duitser. Het is het startsein voor een lange reeks dubbelzinnige 
tegenslagen, fouten en vergissingen, die in de familie Klein nog altijd nadreunen.

Debuutroman van de AKO-prijswinnaar, waarin het 
Nederlands-Duitse huwelijk 
van de ouders van Andreas Klein   
bekend uit De bekoring   centraal staat


Bijna zestig jaar later wil Andreas nog één keer aandacht vragen voor deze 
geschiedenis. Tijdens een feestelijke familiebijeenkomst keert hij terug naar de 
trouwdag en hoewel aanvankelijk niemand er een woord over wil horen, krijgt hij 
gaandeweg de gespannen aandacht van zijn broers en zussen, 
en zelfs van zijn bejaarde moeder, die haar geheimen nu niet langer alleen hoeft te 
dragen.

Zij ligt in bed en zij slaapt. Het is haar laatste nacht in het ouderlijk huis aan de 
Bakkerstraat in Arnhem. Morgen trouwt zij.
Hier moet ik beginnen. Een slapend meisje van achttien dat morgen trouwt met een 
man van vijfendertig. Dit is de nacht van 9 op 10 mei en de weerberichten voor 
morgen zijn bijzonder gunstig. Mijn toekomstige moeder ligt te slapen in haar 
meisjeskamer.
Zij droomt van de man die morgen naast haar staat voor het altaar van de 
Walburgiskerk. Een Duitse man. Hij spreekt een beetje Nederlands, ongeveer zoals 
prins Bernhard, als je die op de radio hoort. Het is helemaal niet gek om met een 
Duitser te trouwen als de kroonprinses het ook doet. Het meisje in bed volgt een 
koninklijk voorbeeld. Ze heeft vaak aandachtig gekeken naar de foto's van het 
prinselijk paar. Een droomhuwelijk. Een sportieve prins en een serieuze prinses. 
Doortrokken van een grote ernst die te maken heeft met de taak die zij ooit op zich zal 
nemen. Moeder. Iets heel teers en schoons, waar ze nog net niet bij kan, maar wat 
eraan komt.