Nu gaat het gebeuren

Ton Rozeman
Nu gaat het gebeuren

Als hij bericht krijgt dat zijn vader in het ziekenhuis ligt, grijpt de 
ik-figuur dat aan om zijn troosteloze bestaan in Antwerpen en zijn moeizame relatie 
met Tes even te ontvluchten; hij neemt de trein naar Den Haag om zijn ouders te 
bezoeken. Bij toeval krijgt hij de kans daar in de buurt een kamer te huren en hij 
besluit, geheel tegen zijn natuur in en zonder verder plan, het erop te wagen. 
Maar dat kan Tes maar moeilijk verkroppen 


'Klein leed' beklemmend beschreven door een van Neerlands 
beste verhalenschrijvers

Nu gaat het gebeuren is een indringend verhaal over levens die elkaar in een 
wurggreep houden. De handelsmerken van Ton Rozeman die wij kennen uit zijn 
andere werk   suggestiviteit, snelle dialogen en voelbaar gemaakte tragiek   zijn ook 
hier volop aanwezig.


Ze zei dat ze contact had gehad met iemand van een telefonische hulpdienst. Ik moest 
niet denken dat het een crisisdienst was, maar toen ze er meer over vertelde, maakte 
het op mij wel die indruk. Ze had een man aan de telefoon gekregen die zich 
voorstelde als Tom. Ze had tegen hem gezegd dat ze niet wist of dit nummer ook voor 
haar was bedoeld. Ze was niet ten einde raad, ze had geen plannen om zich in de 
Schelde te verdrinken. Tom had geantwoord dat de hulpdienst niet speciaal bedoeld 
was voor mensen die met hun mobiel vanuit de Schelde telefoneerden. Hij zei dat hij 
het op prijs stelde dat Tes ruim voor die tijd contact zocht, en ze hadden er samen om 
gelachen. Daarna had Tes gezegd dat het sowieso niet zo ver met haar zou komen, en 
er volgde een gesprek dat volgens haar prettig was en niet geforceerd. 'Hij begreep 
me,' zei ze. 'Hij begreep me helemaal.' Ze had hem verteld over ons, over dat ik 
zomaar in Den Haag een flat had genomen en dat ze niet wist waar ze met me aan toe 
was. Hij had wat vragen gesteld over hoe het zo ver was gekomen, en uiteindelijk had 
hij erkend dat het een verdraaid lastige kwestie was.