Meneer Singh en mevrouw Kaur in Belgie

Sikhs vormen een van de boeiendste migrantengroepen in België. Hun gemeenschap kwam al tot stand in de jaren tachtig, nog voor de grote immigratiegolven na de val van de Berlijnse Muur, maar kende sindsdien enkele belangrijke ontwikkelingen. Aanvankelijk waren sikhs verwikkeld in een bloedige onafhankelijkheidsstrijd tegen de Indiase overheid, waardoor velen naar het Westen vluchtten. Het conflict werd geleidelijk opgelost, maar er bleven sikhs naar België migreren. In het begin van de eenentwintigste eeuw werden zij door hun dolken en hoofddoeken meegesleurd in de debatten over moslimfundamentalisme en integratie. Tegenwoordig probeert een tweede generatie die in België is opgegroeid, een compromis te vinden tussen ouderlijke tradities en westerse waarden. Het beeld dat sikhs, met hun imposante tulbanden, lange baarden en kleurrijke Indiase gewaden, geïsoleerd leven van de Belgische samenleving, staat ver van de realiteit. Toch zijn vooroordelen moeilijk uit te roeien. Zelfs in het rurale Haspengouw, waar de sikhs ondertussen meer dan dertig jaar wonen, zijn het nog vaak onbekenden.

OVER DE AUTEUR
De Leuvense historica Sara Cosemans onderzoekt in dit boek de ervaringen en houdingen van sikh-migranten in België. Gedurende enkele maanden bezocht ze hun gurdwara's of sikh-tempels en praatte ze met talrijke getuigen. Ze had daarbij bijzondere aandacht voor moeders en dochters en bestudeerde het vestigingsproces vanuit de perspectieven van gender en generatie. Voor dit werk ontving Sara Cosemans in 2012 de Gülen Chair for Intercultural Studies Award.