Briefwisseling 1951-1987

'En geloof ook, meer dan ooit, dat ik je trouwe vriendin Kickie blijf.'(25 november 1987)

'Op alle verschrikkelijke ogenblikken in mijn leven waren jullie er. Nu weet ik niets meer. Dag 2 lievelingen. Geert.' (18 december 1987) 

Bovenstaande citaten uit hun briefwisseling vormen het ontroerend slotakkoord van de levenslange vriendschap tussen de dichtere M. Vasalis (1909-1998) en haar uitgever Geert van Oorschot (1909-1987) 
Vasalis werd met haar bundels Parken en woestijnen (1940), De vogel Phoenix (1947)en Vergezichten en gezichten (1954) Nederlands meest gelezen dichteres, maar zij schermde haar priveleven rigoureus af van haar 'openbare' dichterschap.
Geert van Oorschot bouwde van 1945 als onafhankelijk uitgever een imposant literair fonds op, maar schreef zijn duizenden zakelijke en persoonlijke brieven niet met oog op publicatie. 
Niet al hun brieven zijn bewaard gebleven maar het heeft weinig gescheeld, of dit boek zou zelfs niet verschenen zijn. Beiden hebben namelijk ernstig overwogen al hun brieven aan elkaar te vernietigen: Vasalis omdat zij hun vriendschap tot haar priveleven rekende en Van Oorschot omdat hij haar meer van zichzelf heeft laten zien dan wie dan ook. 
In dit opmerkelijke boek wordt gaandeweg voor de liefhebbers van het werk van de dichteres en geinteresseerden in het werk van de uitgever duidelijk, waarom zij ten slotte van vernietiging afzagen.