Zeesleper Thames

Op 1 mei 1940 vertrok de zeesleper Thames uit de haven van Maassluis naar Engeland om in Hull een Italiaans vrachtschip op te halen voor reparatie in Rotterdam. Zover is het niet gekomen want de Tweede Wereldoorlog brak uit en de Thames kon niet in het moederland terugkeren. Het schip werd onder de British Admiralty ingezet voor hulpverlening aan en berging van aangevallen geallieerde schepen in het gebied van de Western Approaches, het zeegebied ten westen van Engeland. 
De oorlog op zee was wreed en zeer hard. Een groot gevaar vormden de Duitse onderzeeboten die niets en niemand ontziend, de in konvooien varende schepen torpedeerden. Het verlies aan mensen en schepen was extreem groot. Daar middenin te zitten viel iedereen zwaar.
In september 1941 voer de Thames in konvooi naar Gibraltar. Het was een rampzalige reis met veel aanvallen en een aanvaring waarbij de Thames was betrokken. Uiteindelijk is het schip solo naar Gibraltar uitgeweken. Daarna zijn vele reizen gemaakt onder vaak gevaarlijke omstandigheden. Ook is een enorm droogdok van Zuid-Amerika overgebracht naar Tunis. In juni 1944, tijdens de invasie in Normandië, werd de Thames ingezet voor het verslepen van caissons voor de tijdelijke havens. Meer dan vijf jaar na vertrek uit Nederland, meerde de Thames uiteindelijk op 4 juli 1945 af in de haven van Maassluis. 
Eerste stuurman op de Thames in de oorlogsjaren was Leendert Westdijk. Over zijn ervaringen in die tijd heeft hij vrijwel nooit gesproken. Zijn zoon, eveneens Leendert geheten, heeft de oorlogsjaren van de Thames op schrift gesteld. Zijn relaas vormt de basis van dit boek.