Verloren kind

Verloren kind beschrijft het proces van vervreemding, ontheemding en ontworteling van Karl, een veertiger die zich verloren en eenzaam voelt in een wereld die niet meer de zijne is. 
'Ben ik vreemd of is de wereld mij vreemd geworden?', mijmert hij op de hoogste trans van de Nieuwe Kerk in zijn geboortestad Delft. Hij is naar deze vertrouwde plek uit zijn jeugd teruggekeerd in een krampachtige poging opnieuw de geborgenheid te vinden die hij als kind heeft mogen ervaren. Tevergeefs. 
In de maanden die volgen, wordt hij overvallen door kwellende zingevingsvragen die hem uit zijn evenwicht brengen. Doordesemd als hij is van een zwaarmoedige reformatorische geloofstraditie, belandt Karl ten slotte op de vluchtstrook van het leven. Uiteindelijk weet hij de golven van zijn depressie te trotseren en helpt een Godservaring hem weer op de been. Langzaam komt hij tot het besef dat iedereen op zijn eigen manier te kampen heeft met de pijn van onbegrip en de vergankelijkheid van het bestaan. 
In dit boek snijdt de auteur met toepasselijke muziekteksten en boekcitaten verschillende thema's aan: de strijd tussen gevoel en verstand, geloofs- en lijdensvragen ('waarom toch dit alles?') en - last but not least - de massificatie van markt en media waarin de mens vermangeld dreigt te worden. 
Verloren kind is geen lichtvoetig boek; er wordt veel overhoop gehaald en Karl gaat een lange weg voordat de storm in zijn hoofd eindelijk gaat liggen