Handboek filmnarratologie

De manier waarop een verhaal wordt verteld, heeft gevolgen voor de betekenis die we eraan geven en zelfs voor het wereldbeeld dat eruit naar voren treedt. Voor de analyse van literatuur zijn consistente handboeken voorhanden. Opmerkelijk genoeg ontbreekt in het Nederlandse taalgebied een standaardwerk dat recht doet aan filmverhalen. Peter Verstraten voorziet in die behoefte.
Handboek filmnarratologie vertaalt de binnen literatuur ontwikkelde verteltheorie naar filmtheorie, en onderkent daarbij de eigen aard van de twee media. Want behalve uit tekst en woorden bestaat film natuurlijk ook uit beeld en geluid. Die gelaagdheid neemt Verstraten als uitgangspunt voor een verkenning van onder meer de verhouding tussen tonen en editing en de relatie tussen voice-over en flashback. Tevens verfijnt hij de concepten van visuele en auditieve focalisatie. Deze vertelprincipes verheldert Verstraten met een keur aan films, van avant-garde tot klassiek Hollywood en van Europese artcinema tot regelrechte blockbusters.
Mieke Bal, literatuurnarratoloog van het eerste uur, stelt in haar voorwoord bij Handboek filmnarratologie: 'Verstraten is een schrijver met zeldzame vaart en lezersvriendelijkheid. De intermedialiteit van de theorie, die ik speculerend en slechts mondjesmaat had gerealiseerd, krijgt hier zijn volle omvang en diepgang. Maar Verstraten heeft m  gedaan. Hij heeft ook de narratologie zelf definitief veranderd.'
Peter Verstraten (1967) is universitair docent Intermediale Literatuurwetenschap in Leiden. Eerder publiceerde hij bij Vantilt de innoverende studies Screening Cowboys (1999) en Celluloid echo's (2004).