De vierde revolutie

Dankzij Wooldridge en Micklethwait krijgt de democratie een tweede ademIn de westerse wereld wordt de politieke klasse stevig op de korrel genomen. Onze maatschappelijke stelsels boeten in aan legitimiteit, schulden rijzen de pan uit, haast niemand heeft nog voeling met het systeem. Het volk mort, maar lijkt niet te geloven dat verandering mogelijk is. Onterecht, zeggen John Micklethwait en Adrian Wooldridge, hoofdredacteur en columnist van The Economist. In het verleden leidden dergelijke crises steevast tot revoluties: van de natiestaat, over de liberale staat, naar de verzorgingsstaat. In Europa en Amerika stond men telkens aan de wieg van de hervormingen, maar nu een vierde revolutie urgent wordt, dreigt het Westen de boot te missen. Terwijl onze overheden verroesten, wordt er in de opkomende markten, zoals China, India en Brazilië, volop geëxperimenteerd met nieuwe staatsvormen en modernisering. Dankzij hun vernieuwingsdrang hebben zij al verbazingwekkende resultaten geboekt. Gesterkt door harde data en gesprekken met de machtigen der aarde, betogen de auteurs dat het succes van landen sterk afhangt van hun wil om te hervormen. De wedloop om een goede, nieuwe staatsvorm te ontwikkelen zal bepalen welke politieke waarden in de toekomst van belang zullen zijn. De inzet kan niet hoger zijn.