De filosoof sterft

De dood, de laatste minuut en wat volgt Maar nu blader ik door het archief van mijn geheugen en loop langs de rekken waarop ervaringen volgens intensiteit zijn gerangschikt. Ik rijg draden aan elkaar en vorm een weefsel, een transparant zinsverband tussen flarden herinnering en de ervaring van jaren. Nu zie ik eindelijk de zin van het leven, de uitsparing in het niets: de ontwikkeling van het zelfbewustzijn. Eindelijk heb ik geen tijd te kort, want ik ben klaar. De filosoof sterft beschrijft het sterven van een tachtigjarige professor. Hij denkt terug aan de gebeurtenissen die zijn lange bestaan bepaalden en ervaart opnieuw de intensiteit ervan. De dood van de professor werd al enkele maanden voordien aangekondigd, toen hij in zijn bureau antieke teksten bestudeerde in een poging om de essentie van het leven te doorgronden. Het laatste geschrift dat hij inkeek, was de Apocalyps van Johannes. Oog in oog met de naderende dood interpreteert hij deze tekst over het einde van de wereld als een machtige beschrijving van sterven en dood. De roman verhaalt hoe het leven een grootse kringloop van bewustzijn is.