Tussen centrum en periferie

TUSSEN CENTRUM EN PERIFERIE
OVER DE INTEGRATIE VAN NETWERKEN TUSSEN HULPVERLENINGSORGANISATIES
We kunnen er niet omheen: zowel in beleidskringen als bij sociaal werkers maar ook bij sociale weten- schappers merken we een manifest geloof in de kracht van netwerken. In verschillende rapporten en tijdens talrijke studiedagen en symposia luiden hulpverlenings- organisaties de alarmbel. Ze worden geconfronteerd met complexe problemen van zeer heterogene doelgroepen die onmogelijk door één enkele organisatie aangepakt kunnen worden. Onze samenleving is immers zo turbulent, complex en onvoorspelbaar geworden dat netwerken noodzakelijk zijn om het hoofd te bieden aan deze heden- daagse problemen. Diverse hulpverleningsorganisaties gaan op lokaal niveau samenwerkingsverbanden aan om (kinder)armoede te kunnen aanpakken, om sociaal inno- vatieve projecten uit de grond te stampen of om bij elkaar te zitten en informatie uit te wisselen.
In zijn boek Tussen centrum en periferie onderzoekt Peter Raeymaeckers vier netwerken tussen hulpverleningsorga- nisaties. Welke factoren leiden tot een geïntegreerd en sterk netwerk? Het onderzoek start bij een brede theore- tische basis en biedt een typologie van hulpverleningsor- ganisaties. De literatuur over netwerken en netwerk gover- nance komt uitgebreid aan bod. Op basis van een sociale netwerkanalyse worden de bestaande netwerken in de hulpverlening in kaart gebracht.