De verloren jaren

Vijfenzeventig jaar na dato bepaalt de Tweede Wereldoorlog nog steeds onze blik op de wereld. Nog dagelijks scherpen we onze oordelen over goed en fout, over verraad en heldendom aan de bloedigste gebeurtenis uit de recente geschiedenis. Het beeld dat van de oorlog wordt opgeroepen, confronteert ons met de extremen van het leven: met uitzonderlijke heldenmoed en grenzeloos lijden. De vraag is echter of de even banale als schokkende werkelijkheid van het oprechte geloof in een betere wereld niet langzaam uit dit beeld is weggefilterd. Ook dit is immers de  oorlog: een moeder die haar dochter kust bij het vertrek naar een vakantiekolonie in het Derde Rijk.In De verloren jaren presenteert Matthijs de Ridder een rijkgeschakeerde selectie uit wat schrijvers, dichters en denkers in Vlaanderen en Nederland over de Tweede Wereldoorlog schreven. Van de opiniestukken over het failliet van de democratie, via de getuigenissen van de slachtoffers, de ontspoorde wensdromen van de collaborateurs en de heldenverhalen van de verzetsstrijders, tot de rauwe verwerking van de oorlog door de naoorlogse generatie schrijvers. En uiteindelijk de verhalen en gedichten van de tweede en derde generatie auteurs, voor wie de oorlog een louter literaire, maar daarom niet minder tastbare realiteit is. Deze bloemlezing toont dat, als het op oorlog aankomt, iedereen in zijn werkelijkheid leeft.