Een jaar na Charlie Hebdo

Kan vrije meningsuiting aan banden worden gelegd in naam van een religie? Komt het intolerante gelovigen toe te bepalen wat er gezegd, geschreven, getekend, gepubliceerd mag worden? Spreken alleen zij het eerste en het laatste woord over blasfemie en zogenaamde beledigingen? Waarom vallen er steeds opnieuw joodse doden in West-Europa? Hebben de moordpartijen in het Joods Museum van Brussel, in de redactielokalen van CHARLIE HEBDO, in de Parijse Hyper Cacher, in Toulouse en Kopenhagen echt niets te maken met “de” islam? Zijn cartoonisten schuldig aan hun eigen dood? Samenvattend: bepaalt godsdienstvrijheid de limieten van universele mensenrechten?    
Neen dus. Vrije meningsuiting moet onbegrensd zijn. Godsdienstvrijheid geeft intolerante gelovigen geen vrijgeleide om andersdenkenden te beperken in wat ze willen zeggen, schrijven of tekenen. Nu is islamofobie het toverwoord om elke kritiek op de islam in de kiem te smoren. Nochtans vinden de moordenaars van Parijs en Brussel, net als IS en consoorten, in de Koran genoeg verzen om hun gewelddaden religieus te legitimeren. Dit ontkennen helpt geen moer bij het bestrijden van intolerantie. Door de vrije meningsuiting te doden, doodt men universele mensenrechten.    
Vrije meningsuiting?  Ja, maar… vinden de nuttige idioten. Respect, beperking, onderwerping moeten primeren. In naam van religies hebben velen in West-Europa vrije meningsuiting opgegeven. Vrije meningsuiting die toelaat op te komen voor alle andere rechten, godsdienstvrijheid inbegrepen. Vandaag heten de helden van het vrije woord Malala Yousafzai, Raïf Badawi, Mona Eltahawy en vele anderen. Ze komen uit Pakistan, Saudi-Arabië, Egypte. Hun mensenrechten zijn de onze. Daarom dit schotschrift.

http://www.houtekiet.be/boeken/p/detail/een-jaar-na-charlie-hebdo-e-book