Gehuwd met Koning, altijd goed

Met de voor haar kenmerkende humor en een ondertoon van tragiek vertelt Ina Hennink in snelle taferelen het verhaal van zomaar wat mensen die leefden in de twintigste eeuw.

'Christina zong: "De sterren die zeggen het is nog zo vroeg, van vrijen dat weet je heb ik nooit genoeg..." Hoewel ze eigenlijk helemaal zo vrijerig niet was.

"Heb alsjeblieft nooit medelijden met een man", zei Engel." Gesmeekt, gesoebat hebben ze me om liefde. Wanneer je dan zegt, hier ben ik, hier heb je me helemaal, dan laten ze je toch zitten..."

"Seks is er voor mij niet meer bij", zei Bets. "Dat heb ik trouwens altijd al zo¹n gedoe gevonden."

"Het leven is een allemachtig aardig prentenboek, weet je dat", zei Jack. "Ik had nooit moeten trouwen, het huwelijk is in strijd met de wetten der natuur."

"Ik ga niet naar Berlijn", zei Thomas. "Ga maar alleen, neem het vliegtuig." 
Nee, alleen ging ze niet.

Het in korte luchtige stijl geschreven boek is geen diepgaand geschiedkundig werk over de vorige eeuw, doch situaties en personen zijn wel levensecht.

Ina Hennink heeft in haar jeugdiger periode veel voor tijdschriften geschreven, wat voor de radio gedaan, een boekje uitgegeven et cetera. Sinds enige jaren is zij -na een lang stilzwijgen- opnieuw begonnen te publiceren. In 2001 kwam 'Mij zien ze niet staan' uit, gevolgd door 'Zij woonden toen in Loosdrecht'.