Altijd een ander

'Er is geen naam voor wat ik voel als ik aan je denk, het is meer een onophoudelijk zingen in mijn hart.'

Een man schrijft een roerende liefdesbrief aan zijn vrouw, maar de brief is geschreven door een vrouw, in opdracht van de man. Ze schrijft alles voor hem, zakelijke en intieme brieven, krantenartikelen, een dik boek vol interviews met beroemdheden. De man houdt van zijden kostuums en felgekleurde stropdassen, zijn ego is mateloos. Hij eist alles van zijn ghostwriter, uiteindelijk zelfs een roman: één man, twee vrouwen, het aloude verhaal, maar wel pakkend graag. De ghostwriter heeft drie kinderen, geen ander inkomen, het huis moet afbetaald en ze gaat akkoord.

Het wordt - ze is net in de steek gelaten door haar man en in bijna alles het tegenbeeld van haar werkgever - een loodzware klus.

Jennie Erdals boek over een vrouw die voor haar kinderen zorgt door altijd een ander te zijn, heeft al veel Engelse lezers enthousiast gemaakt omdat het op fascinerende wijze uitvergroot waarmee we dagelijks worstelen: intimiteit en distantie, leugen en bedrog, het eigene en het andere. En natuurlijk de oude, altijd nieuwe vraag: Wat is dat eigenlijk, de liefde?