Dansen op een slappe koord

Dansen op een slappe koord is mijn verhaal over acht jaar in de politiek, waarin trouw blijven aan mijn principes om de samenleving te verbeteren botst met overleven in de politieke arena.
Met één been in en één been buiten de partij probeer ik op basis van gezond verstand, partnerschappen en straatervaring iets in beweging te brengen. Discussies over partijbelangen, persoonlijke vetes en verkiezingskoorts halen echter al te vaak de bovenhand op het algemeen belang. De tentakels van de particratie reiken tot in de kleinste beslissingen, terwijl de media politici dwingen mee te spelen in een spel dat ze eigenlijk ten gronde zouden willen veranderen. In deze politieke realiteit is het balanceren tussen je idealen en partijloyaliteit een constante evenwichtsoefening. Maar talloze ontmoetingen met experten, beleidsmakers en betrokkenen tonen aan dat consensus, ondanks partijbelangen en ideologieën, wél mogelijk is — mits de moed en bereidheid om over de eigen schaduw heen te stappen.
Aan de hand van persoonlijke ervaringen — successen én fouten, en altijd met vallen en opstaan — probeer ik de lezer een inkijk te geven in een politieke wereld die vrijdenkers op het eerste zicht eerder afschrikt dan aantrekt. Toch is dit geenszins een klaagzang, maar juist een pleidooi voor meer politici die het aandurven om op dat koord te gaan staan: dicht genoeg bij hun partij om iets in beweging te brengen, maar ver genoeg en voldoende onthecht om hun eigen koers te kunnen varen.