Wat niet vergaat

Onze stad noemden we ‘zielloos’ en onze kinderjaren ‘een ramp’.

We moeten door, zei je. We moeten verder.

Geloof me, broertje, ik heb het geprobeerd.

Tot ik me genoodzaakt voelde terug te keren.

Sinds ik hier weer woon kom ik overal herinneringen tegen.

Ze kleven aan de straten, aan de snoepwinkel in het centrum waar we ons zakgeld opmaakten, het verweerde steigertje waar we die eerste sigaretten rookten.

De tijd een schijnvertoning tussen toen en nu.

Een schrijver wordt gevraagd om het Brabants Boek Present te schrijven. Hiervoor onderzoekt ze het verhaal van de kruidendokter, een streekgenoot en selfmade man die eind jaren zestig op televisie werd ontmaskerd als zwendelaar en zijn imperium verloor. Maar zoals dat soms gebeurt bij schrijvers, begint ze te schrijven over een schrijver en raakt ze verstrikt in de wortels van haar obsessie.