Ik was erbij

De straten van Rotterdam Zuid op 10 november 1944. Het is koud en nat. De jongen die onze getuige is, staat buiten op straat en wordt met 52.000 jongens en mannen meegevoerd naar Duitsland. De reis is verschrikkelijk, maar al snel blijkt dat het nog erger kan. 
De mannen worden als slaven behandeld, hard werken, slaag, honger. Het is mensonterend. Als hij besluit te vluchten wordt hij door de Gestapo opgepakt. Heropvoeding is zijn lot. In het strafkamp ‘de Augustaschacht’ in Ohrbeck is hij slachtoffer van een sadistische beul en moordenaar. Hij is getuige van martelingen waar veel slachtoffers van het kamp nooit over hebben kunnen praten. Op de dag van de bevrijding is hij getuige van een gruwelijke moord op Piet Vitters, oom van de auteur.

Deze roman is gebaseerd op feiten. De verhalen van de slachtoffers van de grote razzia van Rotterdam zijn gebruikt om dit verhaal te   vertellen. De naamloze hoofdpersoon is aangesteld om getuige en woordvoerder te zijn van zoveel mannen die hebben gezwegen, die hun verhaal niet konden vertellen.