De commandant van het ledikant

23 maart 1901. Nederland telde 5,2 miljoen inwoners. Dat
werd er minimaal één minder die zaterdag. In Terwolde stond
de tijd ‘des namiddags ten zeven ure’ even stil. Arend Berends,
de overgrootvader van journalist/auteur Gerrit Wolters
stierf op dat moment. Op zijn 45ste. Aan tbc, destijds een
volksziekte en doodsoorzaak nummer 1.

De klap kwam hard aan in de buurtschap Spekhoek bij
Terwolde. Arends vrouw bleef niet alleen achter met tien
kinderen, ze was nog in verwachting ook. Op haar 40ste. Met
de dood van Arend stopte het leed niet. Later zou tbc de
levens van nog twee gezinsleden eisen: in 1914 dat van oudste
zoon Berend en in 1928 dat van jongste dochter Jannetje.

Het grote gezin was niet alleen voortijdig vaderloos, ook
moeder Jannetje overleed al jong: in 1915 op 54-jarige leeftijd.
Op dat ogenblik woonden nog veel kinderen thuis. Hoe is het
de kinderen uit dat getroffen gezin vergaan? Hoe werden al
die klappen opgevangen? Bleven ze allemaal honkvast in de
gemeente Voorst wonen, net als hun voorouders generaties
lang deden? Hoe verging het hun nakomelingen?

Gerrit Wolters (Deventer,1945) wilde antwoord op al die
vragen en struinde gedreven de hele geschiedenis door -
op zoek naar feiten, foto’s, verhalen en verwikkelingen. Die
jarenlange speurtocht resulteerde in deze familiegeschiedenis
in boekvorm, waarin een centrale rol is ingeruimd voor de
commandant van het ledikant: Wolters’ grootvader Jan
Hendrik Berends; een van de negen zonen van Arend.