Doodleuk

De een zijn dood de ander zijn brood.
Deze bekende uitdrukking gaat zeker voor mij op. Al meer dan
25 jaar maak ik cartoons voor Relevant, het tijdschrift van de
Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie.
En mijn stripfiguur Sigmund uit de Volkskrant is zo begaan met zijn
patiënten dat hij ze met enige regelmaat uit hun lijden verlost.
We praten liever niet over de dood. Het is niet populair onder de
mensen. Hoewel ieder van ons weet dat dit aardse leven eindig is,
blijven velen van ons tot het allerlaatste moment koppig in de
ontkenningsfase hangen. Door fanatiek te sporten en vitamine
preparaten te slikken, door cosmetische chirurgie en nieuwe
heupen en knieën te laten plaatsen, zijn we vastbesloten het
onvermijdelijke te vermijden. Maar van uitstel komt in dit geval
geen afstel. We gaan er aan. Allemaal.
Op een dag begon ik over de dood te tekenen. Zomaar. Grimmige
cartoons en lollige cartoons over sterven. Over begrafenissen en
crematies. Bij doodgaan horen emoties. Niet zelden heftig en
ongecontroleerd. Een prima onderwerp voor een cartoonist dus.
En ik gebruikte daarbij een nieuwe aanpak. Doorgaans verzin ik
een idee en werk ik dat uit. Nu begon ik in veel gevallen gewoon
te schetsen en liet ik me door de lijnen op het papier verrassen.
Dat leidde naast een aantal missers tot spannende en onverwachte
resultaten.
Veel plezier met de dood

Peter de Wit