de geur van zwart

In de graphic poems van de geur van zwart onderzoekt auteur Tom Marien hoe ongeluk ruikt. De personages in deze ijle observaties gaan vol op de rem van het leven staan. Of ze knallen met open ogen tegen de muur.
Op eigenzinnige wijze interpreteert Pascale Pettersson deze gedichten. In nu eens tedere en dan weer rauwere beelden geeft ze haar kijk op de onderlinge relaties tussen de personages weer.
Het duo publiceerde een spin-off van deze bundel in Poëziekrant (2022, nr.2). Bijna alle gedichten werden eerder gepubliceerd in literaire tijdschriften (Deus Ex Machina, Gierik & NVT en Extaze) of in de verzamelbundel Turing Top 100. 

Tom Marien (1979) is zichzelf, terwijl 10 andere Tom Mariens de planeet bevolken (bron Facebook). Hij schreef enkele goed onthaalde prentenboeken en publiceerde poëzie en kortverhalen in Deus Ex Machina, Poëziekrant en De Titaan. 's Nachts ligt hij wel eens wakker van de klimaatopwarming en het gat in de begroting. Dat laatste zal hij proberen te dichten.

Pascale Pettersson (1980) slijpt haar potloden tot een gevaarlijk scherpe punt. Ze zoekt het absurde in het banale en trekt de strakke lijn weer scheef. Wanneer ze haar atelier verlaat, draagt ze mee de dagen van hen die in de schaduw wonen. Ze publiceerde beeldend werk in DS Magazine en De Wereld Morgen. Voor de film Mijn vader is een saucisse (met Johan Heldenbergh) verzorgde ze de animaties.