De scharlaken zeilen

Aleksander Grin (1880-1932) was een Russische schrijver, te vergelijken met Shakespeare wat betreft kracht, schoonheid en poëtische beschrijving van zijn personages en hun omgeving.    
Na het afsluiten van zijn opleiding in Vjatka vertrok hij naar Odessa, waar hij ging werken als lader, visser en matroos. Daarna ging hij goud wassen en diende hij in het leger. Vanwege zijn lidmaatschap van de socialistische partij en zijn propagandawerkzaamheden werd hij in Sevastopol veroordeeld, bracht hij lange tijd in de gevangenis door en werd hij drie keer verbannen. 
Vanaf 1906 verschijnt zijn werk in druk. In 1924 verhuist hij naar Feodosia op de Krim. In 1930 is de schrijver vanwege geldgebrek, omdat er weinig werk van hem verschijnt,  genoodzaakt samen met zijn vrouw te verhuizen naar het gebied de Oude Krim. Daar overlijdt hij twee jaar later. 

De hoofdpersonen van zijn boeken wonen altijd in de door hemzelf uitgevonden steden Liss, Zurbagan, Ghel-Ghiu, in het land dat zijn bewonderaars Grinland noemen. In dat land hoor je de zee ruisen, de meeuwen krijsen en gebeuren er wonderlijke dingen die door bruinverbrande matrozen aan elkaar worden doorverteld. 

De novelle De scharlaken zeilen (1923) is negentig jaar geleden geschreven en werd wereldberoemd. De met dromen gevulde zeilen werden als het ware een symbool van liefde, van de kunst, niet alleen van het wachten op wonderen, maar ook van het zelf creëren van wonderen.
Het boek verscheen in veel talen en er zijn miljoenen exemplaren van verkocht. Met deze uitgave is het voor het eerst in het Nederlands verkrijgbaar.


'Grin schiep in zijn boeken een wereld van optimistische en dappere mensen, in een prachtig land vol geurig groen en zon, een land dat je niet op de kaart zult vinden. Hij schiep wonderlijke gebeurtenissen, die je hoofd laten tollen, alsof je te veel wijn hebt gedronken. Een wereld, waarin  Grins helden leven, en die slechts onwerkelijk voorkomt aan hen die een verarmde geest bezitten.
Diegene, wiens hoofd een beetje tolt na de eerste zoute, warme ademtocht van de kust, voelt onmiddellijk dat Grins landschap echt is en dat Grins landen werkelijk bestaan.' (Konstantin Paustovski).

'Dit is toch een verbazingwekkende, opmerkelijke schrijver, een ware romanticus en schepper van
ongelooflijke geschiedenissen. In de hele wereldliteratuur zijn daarvan maar weinig!' (Jaroslav Golovanov).

'Als de dagen stoffig worden en de kleuren verbleken, neem ik een boek van Grin. Ik sla het op een willekeurige bladzijde open en direct komt de lente door het raam naar binnen. Alles wordt licht en helder en je voelt een geheimzinnige opwinding, net zo als vroeger toen je kind was.' (Danil Granin).