In de keukenkastjes fluiten merels

Wanneer Anna de Moed onverwacht haar ex-man Max tegen het lijf loopt, schrikt ze van de verlopen man op bekende pantoffels. In één klap is ze terug in 1992. 
Max met één hand losjes aan het roer van hun BM’er. Plagende blauwe ogen onder een  schipperspet. Dat was de Max geweest voordat hij uit koers raakte. Vanzelfsprekend was zij aan het roer gaan zitten en voor hem gaan zorgen. Het zou, zo als altijd, vast wel goed komen. En nadat Max medicatie gaat slikken lijkt het beter te gaan. Opgewekt maakt hij een wiegje voor de baby die op komst is. Maar als Maartje wordt geboren gaat Max zich vreemd gedragen. Anna raakt vertwijfeld. Met de moed der wanhoop zet ze alle zeilen bij. Dan, in een afschuwelijke nacht, gaat Max volkomen door het lint. Voor haar dochter en haar eigen veiligheid moet ze onder ogen zien dat hun relatie voorbij is. Aan het eind van haar latijn koopt Anna een oud huisje om opnieuw te beginnen. Als kunstenaar Zosja in haar leven komt lijkt het geluk haar weer toe te lachen. Maar weer loopt het anders dan ze hoopt. Is ze in staat om koers te houden op de woelige zee die steeds opnieuw een golf over haar heen spoelt?