Weduwen

'Verdriet over je dode man duurt tot de deur.' Nooit eerder gehoord? Dat klopt, alleen de variant over de dode vrouw werd populair. 

Wie zich in weduwen verdiept, stuit op frappante verschillen met weduwnaars. Verlies van een levenspartner is van oudsher voor mannen vertaald in nieuwe vrijheid en voor vrouwen in rampzalig statusverlies. Hiërarchische beeldvorming is het gevolg van macht. 

Weduwen kregen speciale rouwrituelen en afzondering opgelegd, en hun rouwkleren dienden als gevarendriehoek. Onbeheerde vrouwelijkheid baarde zo veel angst dat een weduwenvagina op slot moest, tijdelijk of levenslang. Pesterijen en verdachtmaking van moord of hekserij - want waarom was hij doodgegaan en niet zij? - maakten dat velen wanhopig hun dode man achternagingen. 

Weduwen zijn een zwaar verwaarloosd onderwerp. Uit de dichte mist van vergetelheid doemen in dit boek de contouren op van een onthutsende mondiale erfenis die nooit in kaart is gebracht. Het goede nieuws is dat ingeroeste opvattingen langzaam veranderen. En weduwen veranderen zichtbaar mee. 



Mineke Schipper is emeritus hoogleraar interculturele literatuurwetenschap aan de Universiteit Leiden. Haar werk wordt in tal van talen en verschillende werelddelen uitgegeven. Voor haar wereldwijd vertaalde Trouw nooit een vrouw met grote voeten kreeg zij de Eurekaprijs. Haar meest recente boek is Heuvels van het paradijs. Een geschiedenis van macht en onmacht (2018).