De man met de panamahoed

Een reis door de vroege twintigste eeuw, langs kunst, theater en politiek 

Na te zijn gevlucht voor het nazisme schreef Harry graaf Kessler (1868-1937) op Mallorca aan zijn memoires, waarin hij terugblikt op zijn kosmopolitische, moderne leven. De graaf kende iedereen, en iedereen kende de graaf.
Harry Kessler was een intellectuele dandy, en politiek en kunst stonden centraal in zijn leven. Enerzijds weigerde hij zich te plooien naar de regels van de aristocratie en werd hij ondanks zijn opleiding tot officier een overtuigd pacifist. Anderzijds stond hij ver af van het bohemien leven van de kunstenaars wier gezelschap hij zocht. Hij verdedigde de kunst tegen elke vorm van politieke inmenging. Als mecenas, minnaar van mannen, uitgever, denker en schrijver bond hij zich aan niemand en leefde hij niet volgens andermans verwachtingen.
In De man met de panamahoed neemt Rudi Meulemans ons mee door een veranderende wereld. Harry graaf Kessler wilde een nieuwe mens zijn. De moderne tijd met zijn grenzeloze mogelijkheden en onontgonnen verleidingen was zijn laboratorium.