Muren spreken niet

Elize woont nog steeds aan de voet van de duinen in een bekrompen gehucht aan de kust. 
Ze leeft in haar cocon van verdriet en niets of niemand kan haar uit haar solitaire leventje halen. Ze verzwelgt in zelfmedelijden tot ze zich vastklampt aan de man die haar op handen wil dragen. 
Max is niet de prins op het witte paard, eerder een ridder die haar komt bevrijden van de beesten en demonen uit haar verleden. Hij belooft haar de hemel op aarde, overlaadt haar met geschenken en mooie, lieve woorden. De man die haar laat leven in een gouden kooi en haar achterlaat in de goot.
Wie is hij? Wat is hij? Wat is hij van plan? Alle alarmbelletjes in haar lijf doen haar huiveren. Haar Hufters draaien overuren. Elize die samen met Robin vocht tegen 'het beest', moet het nu alleen opnemen tegen een ander monster. Het beest dat leeft aan haar zijde, de vader van haar kinderen, de man genaamd 'narcisme'.
Elize bezit gelukkig de capaciteit om telkens door de donkere nacht van haar ziel te dwalen op zoek naar lichtpuntjes. Opgeven is geen optie.