Intimiteit en seksualiteit in woonzorgcentra

De beelden van de aseksuele senior en de oversekste senior leven nog altijd sterk, net als de aanname dat een bewoner in een woonzorgcentrum ‘vrouw’, ‘blank’ en ‘heteroseksueel’ is en vaak dementie heeft. Niets is minder waar!

De sekspraat, de seksuele beleving, expressie, oriëntatie en het seksueel functioneren gaan alle richtingen uit. Toch blijft het als oudere volwassene, familielid, zorg- of hulpverlener vaak dansen op een slap koord om openlijk te praten over seksuele gezondheid en seksuele diversiteit. Eenieder heeft een eigen intieme geschiedenis, een eigen seksueel script, met verlangens, wensen, behoeften en onzekerheden.

Daarnaast worstelt het management van het woonzorgcentrum nog vaak met de ontwikkeling en implementatie van een positief intimiteits- en seksbeleid. Het is niet altijd eenvoudig om de neuzen in dezelfde richting te krijgen, temeer omdat er steeds meer uitdagingen zijn om mensen met dementie of mensen met psychiatrische problemen ook op intiem en seksueel vlak aan hun trekken te laten komen.

De auteur bant de negativiteit die rond deze thema’s heerst en buigt ze om in positiviteit. De positieve psychologie en seksuologie en de aandacht voor de levenskwaliteit van de mensen doen zich gelden. Het boek is bestemd voor managers en bestuurders, bewoners – en hun familieleden – en medewerkers van een woonzorgcentrum.

Els Messelis volgde de opleiding tot maatschappelijk werker en studeerde daarna gerontologie aan de Vrije Universiteit Brussel. Ze is docent Odisee Advanced Education aan Hogeschool Odisee in Brussel en zaakvoerder van Lachesis, een onderzoeks- en begeleidingskantoor met zetel in Gent.