De omwenteling

Hoe verging het Betsy en haar dochters na Het pauperparadijs? Meesterverteller Suzanna Jansen, auteur van Het pauperparadijsen podcast De eeuw van de vrouw, schetst in De omwenteling de afgelopen eeuw vanuit een nieuw perspectief: dat van de vrouw.

Op een ochtend in 1981 hangt Betsy Jansen-Dingemans een laken buiten. Het is geen wasdag en het laken is niet eens nat. Haar jongste dochter, de auteur, weet: mijn moeder stelt nu een daad, ze sluit zich aan bij de vrouwenbeweging. Betsy is geboren in 1922, het jaar waarin vrouwen voor het eerst kunnen stemmen. Toch tellen ze amper mee: ze krijgen minder loon, worden op hun trouwdag ontslagen en zijn bij wet handelingsonbekwaam. Honderd jaar later heeft haar dochter meer rechten en is haar wereld groter dan de huiskamer.

In geen enkele eeuw veranderde het leven van vrouwen zo sterk – en daarmee dat van ons allemaal. Vanuit het perspectief van haar moeder, haar oudere zus en zichzelf vertelt Suzanna Jansen hoe vrouwen leefden binnen de marges van ondergeschiktheid en dienstbaarheid, en hoeveel strijd het kostte zich daaraan te ontworstelen. Met het verstrijken van de tijd ontdekt Betsy dat een vrouw ook naar een ander leven mag verlangen.

In haar persoonlijke, meeslepende stijl legt Suzanna Jansen in De omwenteling de anatomie bloot van de tergend trage, maar niet te stuiten omwenteling van de emancipatie. En ze toont dat de genderverhoudingen van onze tijd hierin hun wortels hebben. Suzanna Jansen weet in De omwenteling als geen ander met een klein verhaal een grote geschiedenis te vertellen.

'Net zo meeslepend als Het pauperparadijs '– Margriet

'Een meeslepend verhaal dat uitnodigt nog eens na te denken over gezinsverhoudingen, toen en nu. Voor vrouwen en voor mannen. '– NRC, vier ballen

'Jansen schrijft helder en dynamisch, de vinger steeds krachtig op de zere plek drukkend' – Trouw 

Een boeiend verhaal, ook voor wie het grotendeels kent. Jansen schakelt soepel tussen historische informatie en herinneringen en legt moeiteloos verbanden.' – de Volkskrant, drie sterren

'Persoonlijk en meeslepend verhaal'– Volzin

'Mooi beschreven' – Cisca Dresselhuys in Nouveau

'Dit boek zou verplichte kost op scholen moeten zijn' – Zin