Op Hoop van Zegen

Clémentine
(’n schetsboek op de knie). Nou dan! – Cobùs!
Cobus
(poseerend, schrikt wakker, glimlacht). Hè-hè-hè! Ikke heb niet geslapè … Nee, neè …
Clémentine.
Hoofd meer zoò – Nog meer – Wat zanik je nou! Strakjes zat je zoo leùk. En – je hand op je kniè …
Cobus.
Tja – as je zoo lang stil zit – krijg je ’t te pakkè …
Clémentine
(ongeduldig). Zou je nou asjeblief, às-je-blièf nièt willen pruimen?
Cobus.
Ik – Ikke pruim niet. Kijk maar.
Clémentine.
Hou dan je mond dicht.
Daantje
(binnentredend door kookhok). Dag saam.
Clémentine.
Dàg. Ga nog maar ’n hoekie om.
Daantje.
Nee, Juffrouw – ’t wordt tijd. Nou – ik zou ’m nog niet herkenne.
Clémentine
(glimlachend). O.
Daantje
(z’n bril verzettend). Ziet-u – as ’k zoo vrij mag zijn – z’n kin staat ànders – en – en z’n òòge bevalle me niet – maar z’n neus die is ’m – en – en – z’n dassie da’s màchtig – daar zou je op zwere.
Clémentine.
Zoo.
Daantje.
… En de bedstee met de gordijne … ’t Is me ’n bik. (neemt ’n pruim). Kan u mijn niet is gebruike?
Clémentine.
Misschien. Hand hooger! Je mònd stil!