Woorden als vuisten

Misschien weet je het nog van jezelf of werd je er wederom weer aan herinnerd toen je zelf een prachtig kind kreeg en deze van een baby in een peuter en kleuter veranderde. Als kinderen klein zijn willen ze graag groot worden en één van de dingen die grote kinderen doen is naar school gaan. Als kinderen niet snel daarna indirecte signalen afgeven dat er misschien wat mis is kan het natuurlijk aan het kind liggen of misschien aan iets op die school. Maar wat als je niets vindt? Kan het dan aan jullie liggen, aan jou of aan je partner? Ben je misschien een slechte ouder? Wat doet de druk die dit veroorzaakt met jullie relatie? Zie je spoken die er niet zijn, of achtervolg je schaduwen van oorzaken die wel degelijk bij jou of anderen liggen? De kracht van gesproken en ongesproken woorden. Er zijn altijd aanwijzingen te vinden, maar vraag is of je ze als ouder op tijd weet te ontdekken en wat de gevolgen zijn als dit niet zo is.