Vrijheidsstilstand

Broos II  
De regen verblind mij                                                           
Toch moet ik door  
Naar daar waar altijd koffie en koek was  
Ik kom aan en zie  
Een gevallen engel  
Oud en broos  
Ik zie de pijn verbeten worden  
‘’Je weet waar de koffiepot staat''  
De woorden gaan half langs me heen  
De dagen erna verstrijken  
De nachten duren lang  
Dan na de belangrijkste bijzaak van het leven  
Gemiste oproep  
Paniek in mijn hoofd  
Dit keer niet  
Niet weer  
In de auto   
Niets zeggend  
Gaat niet snel genoeg  
Daarna op de fiets  
Een van doping doordrenkte wielrenner  
Was nog nooit zo snel  
Wind tegen  
Toch de wind deert mij niets  
De angst en paniek zijn mijn doping  
Ik kom weer binnen  
‘’Joepie?’’  
Mijn lippen raken de broze huid  
Het einde is nabij  
De eerste nacht brak aan  
Hij duurde lang  
Nog nooit duurde een nacht zo lang  
De volgende dag raken mijn lippen  
Weer de broze huid  
Geen reactie  
De tweede nacht op de bank  
Ik voel de pijn mee  
Nog maar een keer die knop denk ik  
Strompelend door de kamer terug naar de bank  
Nog nooit duurde een nacht zo lang