Ik moet naar mijn moeder

Dementie, je zult de diagnose maar krijgen. 

Je krijgt te maken met situaties waar je geen weet van had. Langzaamaan verlies je het contact met je naasten, je raakt elkaar kwijt. Recht evenredig met het verdriet dat hiermee gepaard gaat, groeit vaak het onbegrip van de omgeving. 

Wat als je moeder ongepaste opmerkingen maakt? Wat als die mevrouw steeds achter je aanloopt? Wat als die nieuwe bewoner en die mevrouw die hier al twee jaar woont ineens verliefd zijn? 

Er moet een nieuw evenwicht ontstaan. Dat is moeilijk. Toch zijn er mogelijkheden om gedrag dat onbegrijpelijk lijkt beter te begrijpen en dit te zien als signaal dat er iets schort. 

Evenals de boeken De dementie van Jet en Harrie en Bij mij doet ze dat nooit is Ik moet naar mijn moeder een optimistisch boek waarin je leest hoe je met behulp van eenvoudige tips de kwaliteit van leven van mensen met dementie (en dat van jezelf) kunt verbeteren. Het leert je hoe je de kracht van non-verbale communicatie kunt inzetten, het belang van aanraking in te zien en hoe je met elkaar zingeving creëert voor mensen met dementie. 

Een echt contact met mensen met dementie is in veel gevallen kortstondig. Toch is dat ene moment waarin je elkaar vindt ongelooflijk waardevol.  Voor jou, maar zeker ook voor degene bij wie het brein niet meer goed functioneert.

Dit boek, dat onder andere is gebaseerd op wekelijkse blogs, is bedoeld als steun in de rug voor partners, familieleden, mantelzorgers van mensen met dementie en iedereen die werkzaam is in of betrokken is bij de ouderenzorg.