De baden van Kiraly

Gabriël heeft zijn best gedaan in het geluk te geloven. Betoverd door Laura laat hij zich leiden door haar lach en probeert bij de dag te leven. Maar wanneer zij hem vertelt dat ze zijn kind verwacht, neemt hij de benen, zonder enige uitleg.

Wat zit hem dwars? Zijn eenzame jeugd, zijn zusje dat doodgereden is door een dronken automobilist, zijn ouders die zich verschansen achter hun verdriet en weigeren ook maar iets te onthullen over hun verleden. Gabriël heeft er nooit over kunnen spreken, noch met Laura, noch met zijn vriend Leo. Hij heeft dan wel van woorden zijn beroep gemaakt, maar dat is om anderen te vertalen, verscholen achter een muur van woordenboeken.

In Boedapest komen de herinneringen los. Daar klinkt dezelfde taal als in de heimelijk gefluisterde zinnen van zijn ouders, daar herkent hij de geuren en smaken van de Hongaarse keuken en begint hij iets van zichzelf te begrijpen.

In zijn kleine, meesterlijk geformuleerde roman stelt Jean Mattern de vraag waar wij ons het meeste thuis voelen en waarom. Is dat in je relatie, in je werk, bij je familie of in je taal. Mattern vindt hiervoor precies de juiste toon in dit zuivere verhaal over afkomst en oorsprong.