Carpe fucking diem

Ga lekker zitten. Pak een kopje thee, een glas gemeentepils of een appel. Je staat op het punt om -geheel op eigen risico- in het hoofd van ondergetekende te kruipen. Al vijftien jaar sta ik voor de klas. Nederlands is mijn vak. En vijftien jaar lang hebben talloze jongens en meiden onvrijwillig mogen luisteren naar mijn anekdotes vol sarcasme en superlatieven. 

Want een leraar pur sang hoort zichzelf nou eenmaal erg graag praten. Ik dus ook. En dankzij al mijn podiummomenten in de afgelopen jaren is dit schrijfproduct tot stand gekomen. 

Wat je gaat lezen zijn ongewone teksten over gewone onderwerpen. Herkenbaar? Ja. Vergezocht? Soms.  Ontspannend? Sowieso. Foutloos? Zeker niet. Ik schiet waar ik schieten kan, generaliseer er rustig op los, maar hoop vooral jou een lach op je gezicht te bezorgen. Want, serieus, wat je ook doet voor werk of hoe jouw dagen er ook uitzien: het leven gaat soms gewoon -fokking- snel en begrijpen doen we lang niet alles. 

Daarom -voor jou- lieve oud-student, collega, plezierlezer of recensent: Pluk de dag, sta even stil en ontspan.