Hemelkinderen

‘Voordat de klok twaalf uur sloeg werd mijn kindje geboren. Ik
hoorde iemand huilen, maar dat was mijn baby niet, dat was
ikzelf. Ik heb niets van mijn kindje gehoord, gezien of gevoeld.
Voordat ik goed en wel besefte dat ik de bevalling achter de rug
had, was mijn kindje weggebracht. In alle consternatie vergat ik
helemaal te vragen of het een jongen of een meisje was. Ik was
bevallen maar had geen kind.’
Willie Zeldenrust - ten Harkel is gelukkig getrouwd, moeder
van een dochter en in blijde verwachting van een tweede
kind. Wat kan je nog meer wensen? Maar onverwachts
pakken zich aan het eind van de zwangerschap donkere
wolken samen. Een droom verandert in een nachtmerrie.
Hoewel God duidelijk laat weten betrokken te zijn bij haar
leven, schudt het op al zijn fundamenten. Hoe ga je om met
dit immense verdriet? Hoe verwerk je een grote lege plek in
je lijf, in je hart en in je huis?
In ‘Hemelkinderen’ beschrijft de auteur niet alleen haar
verhaal, maar ook de ervaringen van andere moeders
over een veelbewogen gebeurtenis die hun leven heeft
veranderd.