Onze weg naar Rome

Nola, mijn oudste dochter van bijna 23, lijdt aan anorexia nervosa. Dat is verschrikkelijk voor haar, maar ook voor de mensen om haar heen. Dit boek bevat mijn verslag van de gebeurtenissen van de afgelopen vier jaar. Het opschrijven van mijn ervaringen heeft mij enorm geholpen bij de verwerking ervan. Later kunnen Nola en alle andere betrokkenen met dit boek terugkijken op de bijzondere ontwikkeling die wij als gezin hebben doorgemaakt. Veel ouders en naasten van mensen met een eetstoornis zullen herkenning vinden. De worsteling tussen gevoel en verstand, de liefde voor de ‘patiënt’ en de grenzen die je moet bewaken. Het heen en weer geslingerd worden tussen hoop, vrees en vertrouwen. Het leren leven met de onzekerheid of ze weer opstaat wanneer ze valt.  Ik  heb niet alleen leren beseffen dat ik niet degene ben die voor haar geluk kan zorgen, maar ook dat dit ondanks de pijn een bevrijding kan zijn. Het leven van een ander kun je niet leiden, ook niet dat van je kind. Je kunt hooguit een helper zijn.

De opbrengst van 'Onze weg naar Rome' gaat naar Het Leontienhuis, inloophuis voor mensen met een eetstoornis en hun naasten.