Polderjihad

Een aanslag op een bekende Nederlander. Een geradicaliseerde TU-student. Een klopjacht op de vermeende medeplichtigen. En een vriendenclub van allochtone studenten die koste wat kost uit handen van de politie moet zien te blijven om uit te vinden wat er zich werkelijk heeft afgespeeld. Wanneer dat dan eindelijk lukt, blijkt de waarheid vele malen erger dan Nabil, aanvoerder tegen wil en dank, ooit had kunnen bevroeden.

De binnenstad van Delft, omstreeks middernacht. Dranghekken houden het handjevol toeschouwers voor de ingang van De Diergaarde op afstand. Iemand uit het publiek, een onopmerkelijke jongeman met een capuchon tot ver over zijn voorhoofd getrokken, werkt zich door de menigte naar voren.
‘Johan!’ roept hij, over de dranghekken leunend. ‘Johan Klein!’
Zijn toon doet de man met de leren overjas omkijken.
‘Onderga je beschikking!’ roept de jongen, voordat hij iets uit de zak van zijn sweater grist en de man voorhoudt. Het volgende moment licht het ding tweemaal op en gaan ergens twee rotjes af.
De menigte begint te lachen. Gedurende een seconde lijkt het alsof ook de man met de leren overjas moet lachen, maar dan maakt de vreugde op zijn gezicht plaats voor schrik.