Vele tinten grijs

Vele tinten grijs brengt in kaart hoe de wereld van ouderen, zorgprofessionals, zorgmanagers en beleidsmakers wordt bezien als wij een sociale gedragstheorie hanteren. Het belangrijkste argument is dat we in een samenleving waar individualisme en het denken in entiteiten (zoals markt, instelling, beleid, technologie) hoogtij viert, veronachtzamen dat mensen meestal met elkaar samenwerken of zich verbinden. Door interactie en communicatie krijgt de wereld en onze identiteit betekenis. Als gevolg daarvan bepalen wij onszelf, en plaatsen wij de ander die ons positioneert. Permanent. In meervoudige situaties of ruimten, op verschillende tijdstippen.
Wat kan een dergelijk perspectief betekenen voor oudere mensen en hun omgeving in het bijzonder? Hoe beïnvloedt gedrag hen als zij een nieuwe of ongewilde situatie betreden? En hoe kunnen veranderingen en transformaties in het leven van ouderen worden geanalyseerd? Welke implicaties heeft een gedragsperspectief voor de manier(en) waarop we in Nederland ouderen en de wijk sociaal hebben georganiseerd of hebben laten vervallen? Belangrijk wordt hoe voorzieningen voor ouderen weer kunnen worden verbonden met de wijk, en hoe we nieuwe voorzieningen kunnen ontwikkelen zodat ouder worden in de wijk wordt gestimuleerd. Hier speelt het concept community sourcing: aandacht hebben voor de kroonjuwelen in een wijk of buurt. 

Alexander Maas (1952) is bijzonder hoogleraar (namens Humanitas) Humanisering en verandering van zorg aan de Universiteit voor Humanistiek.