Op zoek naar mijn ongelijk

Jean-Pièrre van Dam heeft een afspraak met een Anne Floor, een meisje met een eetprobleem. Samen praten zij daarover en proberen ze een oplossing te vinden voor wat schoonheid is. Op het moment dat Anne Floor haar heup toont gaat het mis. JP wordt gezien als een vuns in een steegje met een jong meisje en wordt in elkaar geslagen door hooligans. Anne Floor schrikt en vlucht. Enkele minuten later wordt JP wakker op de koude grond. Daarna volgt een roadtrip. JP ontmoet een zwerver in het park, wordt verward met een Spaanse drugsdealer, rijdt mee met een oversekste taxichauffeuse, komt terecht in een tragisch ongeluk en belandt in de cel. 

Ondertussen filosofeert hij over het ongelijk. “Want als iedereen op zoek is naar de waarheid en wij nu de waarheid zijn, dan zijn we eigenlijk op zoek naar ons ongelijk,” aldus Jean-Pièrre van Dam. Is het niet zo dat we zijn geworden als het meisje met een eetprobleem? Geloven in iets wat niet bestaat en niet in de spiegel te durven kijken, omdat men dan bang is dat alles anders zou zijn, want zijn wij werkelijk de waarheid die we nu zijn of zijn we anders dan wij denken?