Ik vraag me af hoe ik ooit op het idee kwam taal te gebruiken

Je bent als een hoopje dor gras onder een stapel half dode takken. Je hebt zolang van hot naar her lopen rennen op zoek naar vervulling. Je bleef steken in ontevredenheid. Al het leven verdween uit je takken, de sappen droogden. De takken vielen af, weggeblazen in een herfststorm. Wat is er nog van je over? Dan komt Rumi. Een vonk, een windvlaag. Het dorre gras ontbrandt en in een mum van tijd laait een hoog vuur op. Daaruit word je opnieuw geboren. Rumi is de vonk, Rumi is de windvlaag. Rumi is het verlangen. Rumi blaast het leven aan. Rumi schenkt nectar voor de dorstige.
Een man die zijn huis weer binnenloopt wordt de Verrijzenis. Inde nacht op het dak dansende mensen geven de sterrenbeelden weer. Het zien van een vertrouwd hoofd om het hoekje van de deur is de liefde die tot verrassing van de wereld terugkeert.
Jelaluddin RUMI (1207-1273) is een van 's werelds grootste mystieke dichters. Zijn leven kent twee duidelijk onderscheiden periodes. De eerste helft van zijn leven was hij een nogal conventionele, zeer geleerde, leraar aan de universiteiten van Konya in Turkije. Dan ontmoet hij de Aanwezigheid, die de Geliefde genoemd wordt, of, ook in deze traditie, de Vriend. In 1244 kwam hij de machtige, rondtrekkende derwisj Shams uit Tabriz tegen:
'Wat ik me tevoren als God had voorgesteld,
ontmoette ik vandaag in een menselijk wezen'
De mysterieuze Conversaties die zij voerden (sohbet) openden voor Rumi een diepe Vriendschap met Zijn en Niet-Zijn, en daaruit vloeide de spontane rivier van zijn poëzie. Deze schat aan werk wordt nu langzamerhand van het Perzisch in de sterke traditie van het Amerikaanse vrije vers vertaald door Coleman Barks, Robert Bly, W.S. Merwin en andere dichters in nauwe samenwerking met verschillende wetenschappelijke bronnen. Ook in het Nederlands komt steeds meer van het werk van Rumi beschikbaar, meestal gebaseerd op deze Engelse vertalingen. Deze bundel is er één van.