Mijn man was butler,ik mocht Kaatje zijn

Hennie en haar man reageerden op een advertentie waarin een inwonend echtpaar werd gevraagd als huishoudster en butler. Ze werden aangenomen en kwamen in een wereld terecht waarvan ze geen idee hadden dat die bestond: puissant rijk en spilziek aan de ene kant en gierigheid en kleinzielige gedragingen aan de andere kant.
Ze hebben het tweeëneenhalf jaar volgehouden, waarin ze slechts viermaal een vrij weekend kregen en in totaal tien vakantiedagen.
Inspraak was er niet en commentaar mocht niet gegeven worden, men was niets meer en minder dan een ‘Rooie’ - zo noemden deze mensen de werkende klasse – niets meer of minder dan een slaaf. 
Door diverse kwalen zijn ze uiteindelijk gestopt, Hennie had versleten heupen en geestelijk was ze uitgeput van alle denigrerende gedragingen van deze mensen. Deze hebben het echtpaar misbruikt, nooit pensioenpremie afgedragen en vakantiegeld was al helemaal niet in beeld.
Na hun vertrek bleken er ook geen premies betaald te zijn aan de Detam (nu UWV), zodat ze, ondanks de kwalen en aandoeningen niet eens recht hadden op een werkloosheid- of ziektegelduitkering. Maar… niet sippen, maar doorgaan is hun motto, dus ze hebben alles overleefd en hier is het verhaal. Het is nog steeds actueel, want de rijken van nu zijn nog net zo, als die van honderden jaren geleden.