Een hoop genavelstaar

Eindelijk is dan ook het langverwachte tweede deel uitgekomen van de Rijmcanon van de wijsbegeerte, dat de Oosterse filosofie behandelt. 
Voor wie diep in het Hogere wil duiken van het spirituele Oosten is het vast een teleurstelling te ontdekken dat ze daar  meestal tot dezelfde rationele gevolgtrekkingen kwamen als hier en vaak eerder. 
Daarom is dit deel dunner (en goedkoper) om doublures te voorkomen, wat eigenlijk niet helemaal eerlijk is.
Zelfs Darwins evolutietheorie werd in de 9e eeuw al en passant beschreven door de moslimgeleerde Al Jazri in zijn 'Boek der dieren'.  
Maar voor de liefhebbers van gedachtenloosheid zit er wel een hoop zen in dit deel.

Over deel 1 'Dat peinst en piekert maar' (de Westerse wijsbegeerte) schreef Floris van den Berg, filosofiedocent aan de Universiteit Utrecht:
'Door het keurslijf van de twaalf regels en het rijmschema geeft Van den Born een kerngedachte van de filosoof weer en ook nog een reflectie daarop. Dat is een hele verdienste.
Het boekje is een trampoline voor de geest. Het creëert nieuwe inzichten in de filosofie. Zijn frisse, onbevangen, maar scherpe en vrijdenkende geest heeft een juweeltje aan de Nederlandse literatuur toegevoegd.'